lunes, 24 de mayo de 2010

Pauto de cesión de alma

Naquel momento da miña vida solamente tiña dous xeitos de velas cousas: se facía algo tiña que ser perfecto e senón tiña que deixalo pasar con dignidade. Bastante estúpido, sen embargo daquela estaba moi convencido, así que pensei e pensei nesa ansia, a súa orixe, o seu por que, pero nada, tanto pensei que de súpeto apareceron diante de min unha enorme cantidade de folios e un pequeno ratonciño branco.

Cando lle botei unha ollada ó primeiro folio, a miña sorpresa foi aínda maior que a que tivera un intre antes ó ver aparecer todo aquilo da nada: “Pauto de cesión de alma”.

Que?! Era totalmente inaudito. Permanecín un par de minutos nunha especie de estado de shock e sen máis como guiado por fíos comecei a ler toda aquela trapallada.

Ó principio pensaba que era ridículo, que aquilo era unha broma, pero segundo ía pasando o tempo todo sonaba na miña cabeza moito mellor que no papel. O máis curioso era que alí seguía aquel rato a mirar para min.

Cando rematei non sei porque non o pensei, collín unha pluma e firmei sen máis. Tratábase dun intercambio no que gañaba moito e non perdía apenas nada. Apenas a miña alma a cambio de ser o mellor guitarrista de tódolos tempos. Quen se podía resistir? O caso é que eu non fun quen, e así estou agora, vello, sen ninguén o meu carón e sen chisco de fama nen cartos.

Como non podía ser doutro xeito o diaño liárame con tanto folio e o que non comprendera do pauto era que tiña que practicar para chegar a ser o mellor.


Tal día como hoxe no ano 2005

viernes, 21 de mayo de 2010

Punto de partida

Se avecina la lucha


Mi lancha es pequeña y el mar es enorme, pero para que las cosas cambien al menos tendré que poner los pies en el camino.

Veremos si la cabeza me acompaña.

martes, 18 de mayo de 2010

martes, 11 de mayo de 2010